به گزارش سلامت نیوز به نقل از هلث، در حالی که بیشتر افراد می توانند نیاز آهن خود را از طریق یک رژیم غذایی متعادل تامین کنند، غربالگری های معمول می تواند به شناسایی کمبود آهن کمک کند.
برای این تحقیق که در شبکه JAMA Open منتشر شده است، دانشمندان بیمارستان زنان و بریگهام بوستون سطح آهن یک نمونه نماینده ملی از حدود 8000 بزرگسال را تجزیه و تحلیل کردند. این گروه شامل افرادی بود که معمولاً برای کمبود آهن غربالگری نمی‌شدند، مانند افرادی که نارسایی قلبی، بیماری مزمن کلیوی یا کمخونی نداشتند.
محققان دریافتند که حدود 14 درصد از بزرگسالان در این مطالعه معیارهای کمبود مطلق آهن را دارند که به این معنی است که آهن کافی در بدن آنها وجود ندارد. نداشتن آهن کافی می تواند علائمی مانند خستگی، تنگی نفس، مشکل در تمرکز و تپش قلب را ایجاد کند.
این تیم همچنین کشف کرد که حدود 15 درصد از بزرگسالان معیارهای کمبود آهن عملکردی را دارند که زمانی رخ می دهد که آهن در بدن ذخیره می شود اما به راحتی برای استفاده در دسترس نیست.
لئو باکلی، نویسنده ارشد، متخصص داروسازی بالینی در بخش داروسازی در بیمارستان زنان و بریگهام گفت : «من واقعاً بر اهمیت تمایز بین کمبود مطلق و عملکردی آهن تأکید می‌کنم. نیمی از موارد کمبود آهن عملکردی بودند، اما ما هنوز از عواقب کمبود آهن عملکردی درمان نشده در جمعیت عمومی اطلاعی نداریم.»
باکلی گفت این یافته ها باید راه را برای تحقیقات بیشتر در مورد اینکه چه کسانی باید و نباید از نظر کمبود آهن غربالگری شوند، هموار کند. او گفت: «ما به مطالعاتی نیاز داریم تا پیامدهای توصیه‌های گسترده‌تر غربالگری کمبود آهن را درک کنیم.»
بررسی سطوح آهن
این مطالعه خاطرنشان کرد، تحقیقات قبلی که شیوع کمبود آهن را در ایالات متحده بررسی می‌کرد، بر گروه‌های پرخطر مانند نوزادان، زنان باردار و افراد در سنین باروری متمرکز بوده است.
اما باکلی گفت که او و همکارانش داده‌های اروپایی را بررسی کرده‌اند که نشان می‌دهد 15 تا 25 درصد از اهداکنندگان خون که لزوماً در معرض خطر بالای کمبود آهن نیستند، واقعاً دچار کمبود آهن هستند. او گفت: «این آمار قویاً به ما نشان داد که شیوع مشابهی از کمبود آهن در ایالات متحده پیدا خواهیم کرد.»
دانشمندان برای آزمایش نظریه خود، داده های 8021 نفر از ایالات متحده 18 ساله یا بالاتر را که نماینده جمعیت عمومی بودند، جمع آوری کردند. این اطلاعات از نظرسنجی ملی سلامت و تغذیه بدست آمد و شامل سطوح آهن شرکت کنندگان بین سال های 2017 تا 2020 بود.
علاوه بر این که حدود یک سوم از شرکت کنندگان به نوعی کمبود آهن داشتند، آنها همچنین دریافتند که تنها حدود 33 درصد از بزرگسالان مبتلا به کمبود مطلق آهن و 14 درصد از بزرگسالان مبتلا به کمبود آهن عملکردی دلیل پزشکی بالقوه ای برای غربالگری داشتند.
این بدان معناست که اکثر شرکت کنندگان احتمالاً غربالگری معمول کمبود آهن را انجام نمی دادند.
علاوه بر این، اقلیتی از افراد مبتلا به کمبود آهن - 22 تا 35 درصد از زنان و 12 تا 18 درصد از مردان- مصرف مکمل‌های آهن را گزارش کردند.
باکلی گفت: «ما بین مطالعات خود و مطالعات قبلی مقایسه کامل و جامعی نداریم، زیرا تفاوت در نحوه اندازه‌گیری کمبود آهن وجود دارد. اما به نظر می رسد که کمبود مطلق آهن اندکی از نظر شیوع افزایش یافته است.»
چه چیزی باعث کمبود آهن می شود؟
افراد در صورت از دست دادن خون، افزایش نیاز به آهن یا کاهش توانایی جذب آهن در معرض خطر بیشتر کمبود آهن هستند.
به طور کلی، زنانی که قاعدگی دارند بیشتر از جمعیت عادی در معرض خطر هستند. زنان باردار نیز به ویژه در معرض خطر کمبود آهن هستند زیرا به 27 میلی گرم آهن در رژیم غذایی روزانه به جای 18 میلی گرم توصیه شده برای اکثر زنان دیگر نیاز دارند.
یک مطالعه در سال 2022 تخمین زد که بیش از 70 درصد از کمبود آهن ممکن است در میان زنان باردار و کودکان که در معرض خطر بالاتری نیز هستند، تشخیص داده نشود.
مری جاکوبسون، پزشک متخصص زنان و زایمان گفت: «افراد شیرده باید از نظر رژیم غذایی و مکمل‌های ویتامین مورد بررسی قرار گیرند تا تأیید شود که میزان آهن و سایر مواد مغذی توصیه شده روزانه را رعایت می‌کنند.»
سایر عوامل خطر برای کمبود آهن عبارتند از:
- مصرف برخی داروها
- بیماری های گوارشی
- جراحی قبلی شکم
- شرایط التهابی
- رژیم های غذایی محدود
فکر می کنید کمبود آهن دارید؟
بسیاری از افراد تنها زمانی از نظر کمبود آهن غربالگری می شوند که میزان هموگلوبین خون آنها کمتر از حد طبیعی باشد.
با این حال، اگر فردی خستگی جدید یا سایر علائم کمبود آهن را تجربه می کند، باید از پزشک خود بخواهد که به طور خاص برای کمبود آهن غربالگری شود.
دکتر Katie E. Golden پزشک متخصص اورژانس و متخصص در سلامت قلب و عروق گفت که ممکن است افراد بخواهند آزمایش اشباع ترانسفرین را درخواست کنند که درصد ترانسفرین اشباع شده با آهن را اندازه گیری می کند. ترانسفرین پروتئین اصلی در خون است که به آهن متصل می شود و سطوح پایین ممکن است نشان دهنده کمبود آهن باشد.
گلدن گفت: «اگر فردی دچار کمبود آهن است، باید با مکمل های آهن درمان شود.» پزشک می‌تواند به آنها کمک کند تا نوع و دوز مناسب را بر اساس شرایط فردی خود پیدا کنند. اگر فردی دچار کمبود آهن نباشد، نیازی به مصرف مکمل ندارد. اما مطمئن شدن از دریافت آهن کافی از رژیم غذایی خود هرگز ضرری ندارد.
چندین نوع پروتئین حیوانی مانند گوشت قرمز و ماهی سرشار از آهن هستند. غذاهای گیاهی مانند حبوبات، سویا، سبزیجات برگ دار و انواع مختلف مغزها نیز غنی از آهن هستند.
در حالی که بیشتر مردم می توانند نیاز آهن خود را از طریق یک رژیم غذایی متعادل تامین کنند، یافته های این مطالعه نشان می دهد که بسیاری از افراد احتمالاً تا غربالگری نشوند متوجه نمی شوند که کمبود آهن و یا کمخونی دارند.
نظر شما